بهار جانها(17)

از بهار می آموزیم شکفتن و ثمر دادن را:

چو چشم باز می کنی

زمانه زیر و رو

زمینه پر نگار می شود

زمین شکاف می خورد

به دشت سبزه می زند

هر آن چه مانده بود زیر خاک

هر آنچه خفته بود زیر برف

جوان و شسته رفته آشکار می شود

درین بهار ... آه

چه یادها

چه حرفهای ناتمام

دل پر آرزو

چو شاخ پر شکوفه باردار می شود

تحول در مسیر و مصیر تعالی و کمال، اوج اندیشی و فرا رَوی را که "المرء یطیر بهمته" .

رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند بنگر که تا چه حد است مکان آدمیت

طیران مرغ دیدی تو ز پای‌بند شهوت به در آی تا ببینی طیران آدمیت

سعدی ؛غزل:18

استاد محمدتقی جعفری(ره) در نیایشی گوید: "خدایا ! تو را سوگند به عظمتت در این دنیا که جایگاه بده بستان و معامله است، موفق بفرما که ما مغبون نشویم، آنچه می گیریم بیارزد در مقابل آن سرمایۀ الهی که از دست می دهیم."

اگر در عمر خود روزي دمي بي او بر آوردم از آن وقت و از آن ساعت زعمر خود پشيمانم