یادداشتهای تلگرامی (4)بندگی ؛ تابندگی و...

چو غلام آفتابم هم از آفتاب گویم              نه شبم نه شب پرستم که حدیث خواب گویم

                                                                                                    غزل:1621

و در غزلی دیگر خود را غلام ماه می داند و می گوید:

من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو               پیش من جز سخی شمع و شکر هیچ مگو

                                                                                                 غزل:2219

فصل مشترک آفتاب و ماه ؛ پرتو افشانی و روشنی بخشی می باشد.

کار انسانهای معنوی هم به تعبیر مولانا روشنی بخشیدن و گرمی افزودن است:

کار مردان روشنی و گرمی است                        کار دونان حیله و بی شرمی است

نام و یادشان موجب نورانیت باطن می گردد:

ياد بعضي نفرات روشنَم مي دارد قوّتم مي بخشد ره مي اندازد و اجاقِ كهنِ سردِ سَرايم گرم مي آيد از گرميِ عالي دَمِشان. نام بعضي نفرات رزقِ روحم شده است. وقت هر دلتنگي سويشان دارم دست جرأتم مي بخشد روشنم مي دارد.(نیما یوشیج) اینان چراغ صفت می باشند و قندیلهای یخ را با فروغ و تابش خود به آرامی ؛آب می کنند. به جای ناسزاگفتن به تاریکی شمعی روشن می سازند بر خلاف کسانی که کارشان کشتن چراغست و گستردن ظلمت: روزگار غریبی است نازنین/آنکه بر در می کوبد شباهنگام / به کشتن چراغ آمده است.(احمد شاملو)

فضیلت دوم بالندگی  growth & developmen می باشد دغدغه فربه ساختن جان داشتن به جانکامگی زیستن ؛ " رو به بالا و ز پستی ها جدا " که خداوند در سوره شمس بعد از یازده بار قسم خوردن آنرا رمز و راز فوز و فلاح می داند و می فرماید:«قَد أفْلَح مَن زَکّیها و قد خاب مَن دَسّیها » ؛(شمس ؛9_10)

فضیلت سوم بارندگی ؛ سرریز شدن خوبی و احسان ؛ کنش بی خواهش و زمینه طراوت و شکوفائی را فراهم ساختن می باشد.