همچنین در بعضی از روایات نقل شده است : شب های دهگانه ای که قرآن در سوره « وَالْفَجْرِ . وَلَیَالٍ عَشْرٍ» ؛ (سوگند به سپيده دم . و به شبهاى دهگانه) ؛ (فجر؛1_2) به آن سوگند یاد کرده است ، شب های دهه اول ماه ذی الحجه است (تفسیر قمی، ج 2، ص :419)و این سوگند به خاطر عظمت شبهاست .
گفت پیغامبر که نفحتهای حق اندرین ایام میآرد سبق
گوش و هش دارید این اوقات را در ربایید این چنین نفحات را
نفحه آمد مر شما را دید و رفت هر که را میخواست جان بخشید و رفت
نفحهٔ دیگر رسید آگاه باش تا ازین هم وانمانی خواجهتاش
جان آتش یافت زو آتش کشی جان مرده یافت از وی جنبشی
مثنوی ؛ دفتر اوّل
اول «ذی القعده», فرصت مغتنمی برای اربعینگرفتن است. ربعینگرفتن در تمام مدت عمر و ایام سال ا فرصت و موقعیت مبارکی است :««مَا أَخْلَصَ عَبْدٌ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً إِلَّا جَرَتْ یَنَابِیعُ الْحِکْمَهِ مِنْ قَلْبِهِ عَلَی لِسَانِهِ»» ؛(شیخ الطوسی ،عیون اخبارالرضا(ع)، ج۱، ص۷۴٫)
سحرگه ره روی در سرزمینی همیگفت این معما با قرینی
که ای صوفی شراب آن گه شود صاف که در شیشه برآرد [بماند] اربعینی
حافظ؛ غزل:483
ولی در این چهل روز یعنی اول «ذی القعده» تا ده ذی الحجه که هم زمان با میقات کلیمیه می باشد حلاوت و رهاورد دیگری دارد چنانکه در این دهه مستحب است بین نماز مغرب و عشا دو رکعت خوانده شود، بعد از «حمد» و سورهٴ مبارکهٴ «توحید» آیه: «وَ واعَدْنا مُوسی ثَلاثینَ لَیْلَهً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ میقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعینَ لَیْلَهً وَ قالَ مُوسی ِلأَخیهِ هارُونَ اخْلُفْنی فی قَوْمی وَ أَصْلِحْ وَ لا تَتَّبِعْ سَبیلَ الْمُفْسِدینَ» ؛(و با موسى، سى شب وعده گذاشتيم و آن را با ده شب ديگر تمام كرديم. تا آنكه وقت معين پروردگارش در چهل شب به سر آمد. و موسى [هنگام رفتن به كوه طور] به برادرش هارون گفت: «در ميان قوم من جانشينم باش، و [كار آنان را] اصلاح كن، و راه فسادگران را پيروى مكن.)؛(اعراف؛142)
قرآن می فرماید:«فَإِذَا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ»؛ (و هنگامى كه بر كشتى سوار مىشوند، خدا را پاكدلانه مىخوانند) ؛(عنکبوت ؛65)
کشتی نشستگانیم ای باد شرطه برخیز باشد که بازبینم دیدار آشنا را
حافظ ؛غزل:5
و توصیه می کند:«فَادْعُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ»؛(پس خدا را بخوانيد در حالي که دين را براي او خالص کرده باشيد) ؛(غافر؛14)
دهه ذی الحجه به عید قربان منتهی می شود چنانکه ماه رمضان به عید فطر و هر دو از اعیاد بزرگ دینی و معنوی محسوب می شوند ؛ ماه رمضان شب قدر دارد و دهه ذی الحجه روز عرفه ؛ در ارتباط با اهمیت دعا و نیایش در این روزنقل شده :به روزه گرفتن در روز عرفه توصیه و تاکید زیادی شده ولی اهمیت دعای عرفه چنان است که اگر ضعف روزه مانع دعا شود بهتر است روزه نگرفته و دعاخوانده شود . دعاى خالصانه به لطف حق مستجاب است.
دلا بسوز که سوز تو کارها بکند نیاز نیم شبی دفع صد بلا بکند
ز ملک تا ملکوتش حجاب بردارند هر آن که خدمت جام جهان نما بکند
حافظ ؛غزل:187
آنچه مهّم است اینکه: باید درد داشت:
زین طلب بنده به کوی تو رسید درد مریم را به خرمابن کشید
مثنوی ؛ دفتر دوّم
و در ادامه غزل ِ لسان الغیب :
طبیب عشق مسیحادم است و مشفق لیک چو درد در تو نبیند که را دوا بکند
و بیت بعد ؛ این توصیه به غایت ارجمند که به تعبیر استاد دکتر مرتضوی اسم اعظم است:
تو با خدای خود انداز کار و دل خوش دار که رحم اگر نکند مدعی خدا بکند
و:
ز بخت خفته ملولم بود که بیداری به وقت فاتحه صبح یک دعا بکند
بسوخت حافظ و بویی به زلف یار نبرد مگر دلالت این دولتش صبا بکند
و همراه با درد ؛ خواست و طلب نمود:
تو به هر حالی که باشی میطلب آب میجو دایما ای خشکلب
کان لب خشکت گواهی میدهد کو بخر بر سر منبع رسد
خشکی لب هست پیغامی ز آب که بمات آرد یقین این اضطراب
کین طلبکاری مبارک جنبشیست این طلب در راه حق مانع کشیست
این طلب مفتاح مطلوبات تست این سپاه و نصرت رایات تست
مثنوی ؛ دفتر سوّم
امام باقر (ع) فرماید: خداوند پنج دعا توسط جبرئیل برای حضرت عیسی فرستاد، تا در ایام این دهه ، آنها را بخواند:
1_ أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَ هُوَ عَلَی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ . گواهی میدهم که معبودی جز خدا نیست، یگانه و بی شریک است، فرمانروایی و سپاس برای اوست، خیر تنها به دست اوست و او بر هرچیز تواناست.
2_ أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ أَحَدا صَمَدا لَمْ یَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَ لا وَلَدا. گواهی میدهم معبودی جز خدا نیست، یگانه و بی شریک است، یکتا و بینیاز است همسر و فرزندی نگرفته است.
3_ أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ أَحَدا صَمَدا لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوا أَحَدٌ
گواهی میدهم معبودی جز خدا نیست، یگانه و بی شریک است، یکتا و بینیاز است نه زاده و نه زاییده شده است، و برایش هیچ همتایی نیست.
4_ أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ یُحْیِی وَ یُمِیتُ وَ هُوَ حَیٌّ لا یَمُوتُ بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَ هُوَ عَلَی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ
گواهی میدهم معبودی جز خدا نیست، یگانه و بی شریک است، فرمانروایی و سپاس برای اوست، زنده میکند و میمیراند و اوست زندهای که نمیمیرد، خیر تنها به دست اوست، و او بر هرچیز تواناست.
در فراز آخر عرض می کند:
5_ حَسْبِیَ اللَّهُ وَ کَفَی سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ دَعَا لَیْسَ وَرَاءَ اللَّهِ مُنْتَهَی أَشْهَدُ لِلَّهِ بِمَا دَعَا وَ أَنَّهُ بَرِیءٌ مِمَّنْ تَبَرَّأَ وَ أَنَّ لِلَّهِ الْآخِرَةَ وَ الْأُولَی.
خدا مرا بس است و کفایت میکند، خدا گوش فرا دهد بر آنکه او را بخواند، ورای خدا نهایتی نیست، گواهی میدهم برای خدا به آنچه دعوت کرد، و خدا بیزار است از هرکه از او بیزاری جوید، و آخرت و دنیا از آن خداست.
برچسب : الحجه, نویسنده : farshiyaa2 بازدید : 100