دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم

1. دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم
وندرین کار دل خویش به دریا فکنم

موقع عبور از کنار دریاچۀ خشکیده و بی رمق اورمیه ، دردها نازه می شوند و غم و اندوه مضاعف و بیشتر از پیش !شاید در شوریِ نمک نکته ای نهفته باشد ، هم در اشک های ماست و هم در دریا

2. استاد بهاءُالدّین خرّمشاهی رباعی ذیل را برای دریاچۀ اورمیه سروده است :

چی چَست ام و افتاده ز چشمِ فلک ام

خونین شده از غفلت مردم دِلَک ام

چون چشمۀ آبروی ایران بودم

اینک بنگر که چون کویرِ نمک ام!

استاد از من خواست دو بیت فوق را به مدیران اجرائی استان برسانم و بنده، مکتوب ابیات فوق را به مدیرکلّ وقت حوزه و روابط عمومی استانداری دادم و دیگر تمام!

3. مفسرین گفته اند : از مصادیقِ "مَوْؤُدَة" درآیاتِ «وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ . بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ» ،(تکویر،8_9)می تواند استعدادهای نهفته ای باشد که شکوفا نمی شوند و زیر خاک می روند . تطبیقا با تَوسّعِ معنائی شاید بتوان گفت:امکانات زیست محیطی هم که با سهل انگاری نابود می شوند مصداق و مثالی از ودایع و امانتهای ارزشمندی می باشند که در قبالشان مسئول هستیم و در خور بازخواست اِتَّقُوا اللّه في عِبادِهِ و بِلادِهِ فإنّكُم مَسؤولُونَ حتّى عنِ البِقاعِ و البَهائمِ
3.حافظ گوید:

ای که در کشتن ما هیچ مدارا نکنی

سود و سرمایه بسوزی و مُحابا نکنی

رنج ما را که توان برد به یک گوشه چشم

شرط انصاف نباشد که مداوا نکنی

دیده ما چو به امید تو دریاست چرا

به تفرّج گذری بر لب دریا نکنی