ازدواج و زندگی مشترک (2)

مولانا جلال الدین بلخی از نوادر شگرف تبار انسانی، متفکری ژرف اندیش و از منظری، شوریده ­ای سبکبال بود که عقل و احساس را به گونه­ای نادر به هم آمیخته و در متعالی ­ترین صورت جمع­ آورده بود. او مرشدی بصیر است که در کتاب مثنوی و آثار منثورش عالیترین مفاهیم معرفتی را به زبانی ساده بیان می کند و از طرفی آتشفشانی فعال که در دیوان اشعارش سر بر آسمانِ معرفت می­ ساید و با دست شستن از تمامی تعنیّات حتی لفظ و عبارت، خود در قالب دیوانه­ ای کبیر، دیوان کبیر را می ­سراید و به حق این بیت مثنوی در توصیف احوال خودش نیز صادق است که :  جمع صورت با چنین معنی ژرف               نیست ممکن جز ز سلطانی شگرف  جلال الدین محمد در سال 604 هجری قمری در شهر ورخ از توابع بلخ که در افغانستان واقع بود به دنیا می­آید. [ جمله­ ای از آیت اله جوادی آملی به یادم آمد که بارها گفته است : افغانستان و بلخی که روزگاری مولانا را در خود بزرگ نموده و امروزه کتابش از پرتیراژترین کتابهای منتشر شده در غرب می ­باشد اکنون بزرگترین صادرکننده­ تریاک در جهان شده و بی ­تدبیری انسان را از کجا به کجا می­رساند.] پدرش بهاء الدین محمدبن حسن خطیبی از خطیبان مطرح و نامدار آن دیار بوده که جایگاهی مقبول در چشم و دل اهالی آن منطقه داشته .نقل است  در مقطع نوجوانی، مولانا به قصد زیارت کعبه از بلخ خارج و به سمت خانه­ی خدا رهسپار می­ شود. در مسیر حرکت, ...ادامه مطلب