ازدواج و زندگی مشترک (2)

حضرت مسيح (ع) در آثار مولانا به عنوان يك پيامبر الهي مي باشد كه از او به عنوان روح الله ياد مي شود .توصيفاتي كه در « مثنوي » و « ديوان كبير » يا آثار منثور مولانا از حضرت عيسي (ع) مي‌شود عمدتاً بر مبناي آيات قرآن در مورد آن پيامبر بزرگ شكل مي گيرد . قرآن مجيد در سوره مريم وقتي خلوت گزيني حضرت مريم (س) را مطرح مي گويد اينگونه مي فرمايد : « و اذكر في الكتاب مريم اذا انتبذت من اهلها مكاناً شرقيا . فاتخذت من دونهم حجاباً فارسلنا اليها روحنا فتمثّل لها بشراً سويّاً » ، ( و در كتاب آسماني از مريم ياد كن آنگاه كه از خاندان خويش در گوشه اي شرقي كناره گرفت . و از آنان پنهان شد؛ آنگاه روح خويش [جبرئيل] را به سوي او فرستاديم كه به صورت انساني معتدل به ديده او در آمد ) ، ( مريم ، 16-17) .  همان طور كه روح خدايي در مريم دميده و او باردار شد مسيح (ع) نيز قادر است روح حيات را بر هر چيزي بدمد آنگونه كه در سورة آل عمران آمده است : « انّي اخلقُ لكم من الطين كهيئة الطير فانفخ فيه فيكونُ طيراً باذن الله »، ( من از گِل براي شما چيزي به هيئت پرنده مي سازم و درآن مي دمم و آن به اذن الهي پرنده [ اي جاندار ] مي شود .) ، (آل‌عمران ، 49) . مولانا از اين آيه برداشتي معنوي مي كند و مي گويد : پير با پيروي از عمل مسيح ، موجب زنده شدن سالك به لحاظ معنوي و در واقع مظهر اسم « محيي» خداوند مي شود .در  باب اول انجیل , ...ادامه مطلب